Stacja XII: Jezus umiera na krzyżu

kard. Joseph Ratzinger
(rozważania do Drogi Krzyżowej)

ROZWAŻANIE

Na krzyżu Jezusa napis
w dwóch językach ówczesnego świata,
po grecku i łacinie, oraz w języku narodu wybranego,
po hebrajsku, mówi, kim jest:
Król żydowski, obiecany Syn Dawida.
Piłat, niesprawiedliwy sędzia,
niechcący stał się prorokiem.
Światowej opinii publicznej
zostaje ogłoszona królewskość Jezusa.
Sam Jezus nie godził się na tytuł Mesjasza,
gdyż wiązał się z błędnym,
ludzkim rozumieniem zbawienia i władzy.
Ale teraz ten tytuł
może być wypisany publicznie na krzyżu.
W ten sposób On naprawdę jest królem świata.
Teraz jest naprawdę «wywyższony».
W swym uniżeniu się wznosi.
Teraz w radykalny sposób
wypełnił nakaz miłości,
złożył ofiarę z samego siebie
i właśnie w ten sposób objawił teraz
samego Boga, tego Boga, który jest miłością.
Teraz wiemy, kim jest Bóg.
Teraz wiemy, na czym polega
prawdziwa królewskość.
Jezus modli się, wypowiadając
początkowe słowa Psalmu 22:
«Boże mój, Boże mój,
czemuś mnie opuścił?» (Ps 22 [21], 2).
Utożsamia się z cierpiącym Izraelem,
całą cierpiącą ludzkością,
przeżywa dramat nieobecności Boga.
Sprawia, iż Bóg objawia się właśnie tam,
gdzie wydaje się,
że jest definitywnie pokonany i nieobecny.
Krzyż Jezusa jest wydarzeniem
o zasięgu kosmicznym.
Gdy Syn Boży umiera, świat spowijają ciemności.
Ziemia drży, a z krzyża
bierze początek Kościół złożony z pogan.
Rzymski setnik uznaje, pojmuje,
że Jezus jest Synem Bożym.
Z krzyża triumfuje wciąż na nowo.

MODLITWA

Panie Jezu Chryste,
w godzinie Twojej śmierci słońce się zaćmiło.
Wciąż na nowo jesteś przybijany do krzyża.
Właśnie w tej godzinie dziejów
przeżywamy zaciemnienie Boga.
Z powodu bezmiernego cierpienia
i ludzkiej przewrotności
oblicze Boże, Twoje oblicze,
jawi się zaciemnione, nierozpoznawalne.
Ale właśnie na krzyżu dałeś się rozpoznać.
Dlatego, że jesteś Tym,
który cierpi i kocha, jesteś wywyższony.
Właśnie stamtąd zatriumfowałeś.
Pomóż nam rozpoznać Twe oblicze
w tej godzinie ciemności i zamętu.
Pomóż nam wierzyć w Ciebie i iść za Tobą
właśnie w godzinie ciemności i w potrzebie.
Ukaż się na nowo światu w tej godzinie.
Spraw, by się objawiło Twe zbawienie.
Pater noster...
Widzi, jak samotnie kona
Owoc Jej czystego łona,
Dając życie za ten świat.
Vidit suum dulcem Natum
morientem desolatum,
cum emisit spiritum.

Fot. Marta Dzbeńska-Karpińska